Świętokrzyski Klub Alpinistyczny. SCYZOR - kielecki serwis wspinaczkowy.

:: Menu ::

:: Partnerzy ::

:: Pogoda ::

Prognoza ICM UM

Prognoza ICM COAMPS

Relacje

Chamonix, lipiec 2008

Relacja z wyprawy �wi�tokrzyskiego Klubu Alpinistycznego w Alpy , rejon Chamonix, Masyw Mont Blanc, Francja.

Zesp� w sk�adzie; od lewej Tadeusz Pasek , Maciek Domanski , Pawe� Kowalski.

Plan de l'Aiguille
Dzia�alno�� w rejonie Chamonix rozpocz�li�my do�� tradycyjnie od kilkudniowego pobytu aklimatyzacyjnego na Planie (Plan de l'Aiguille) i rozwspinaniu na ig�ach od p�nocy. Namiot rozbili�my nad polodowcowym jeziorkiem Lac Bleu , w cieniu pi�knej p�nocnej �ciany Aiguille du Peigne. Obozowisko bardzo urokliwe, ale przede wszystkim praktyczne; 20 min od po�redniej stacji kolejki na Midi niew�tpliwie u�atwia wtaszczenie ci�kich wor�w, woda z jeziorka nadaje si� do picia (lepiej jednak przegotowa�), kr�tkie podej�cie pod okoliczne cele (od 30 min do 2h), a wzgl�dnie wysokie po�o�enie ( oko�o 2300m n p m) pozwala na wst�pna aklimatyzacje przed naszym g��wnym celem , czyli Voie des Suisses - Grand Capucin . Naturalnie "Plan" sam w sobie mo�e by� i jest doskona�ym celem wspinaczkowym.

P�lnocna �ciana Aiguille du Peigne

Pierwsz� drog� wybrali�my na Czerwonym Filarze - Les Diamants du President (6a). Po urobieniu 3 wyci�g�w, w tym najtrudniejszego i zarazem naj�adniejszego w pi�knym 40 metrowym zaci�ciu, dopada nas deszcz. Trudno by�o pogodzi� si� z decyzja o odwrocie, szczeg�lnie mi, po tym jak pokona�em poprzedni do�� wymagaj�cy wyci�g i pozosta�o ju� teoretycznie troch� �atwiejszego terenu. By�a to tez moja i Ma�ka pierwsza droga w Alpach, dlatego sp�dzili�my blisko godzin� w kominie pod przewieszk�, czekaj�c z nadziej� na popraw� pogody. Niestety aura by�a ma�o �askawa i zmusi�a nas do wycofu. Zap�acili�my frycowe za b��d taktyczny; znali�my prognoz� pogody, kt�ra zapowiada�a prawdopodobne popo�udniowe opady, a mimo to obrali�my cel oddalony o ponad dwie godz. od obozowiska, zamiast i�� np. na poblisk� Peigne. Przygodowo by�o r�wnie� w drodze powrotnej do obozowiska, g�sta mg�a i padaj�cy deszcz skutecznie utrudni�y lokalizacje drogi, kt�ra lawiruje miedzy g�azami moren polodowcowych. Dwie godziny kr�cili�my si� w ko�o nim natkn�li�my si� na nasz namiot.

Dwa dni p�niej poprawia si� pogoda, do�� szybko i sprawnie pokonujemy lajtow� 180 m drog� na rajbungowych p�ytach Aiguille du Peigne - Les Lepidopteres (5-). To najbardziej popularna �ciana w rejonie Planu, z pewno�ci� ze wzgl�du na blisko�� kolejki, jak i urody tego piramidalnego szczytu. Najbardziej popularnym klasykiem jest Gra� motyli (Arette des Papillons ). Wi�kszo�� dr�g na p�nocnej �cianie Peigne posiada stanowiska ze spit�w b�d� z hak�w, p�ytowe miejsca bez rys maja podobijane stale punkty asekuracyjne, aczkolwiek odleg�o�� miedzy nimi bywa "g�rska". Bezproblemowe zjazdy pozwalaj� na szybki powr�t pod �cian� po sko�czeniu drogi i ewentualnie zrobienie jeszcze jednej.

Aiguille du Midi Nast�pnego dnia zwin�li�my ob�z z zamiarem przeprowadzki pi�tro wy�ej na Valle Blanche. Jednak w kolejce linowej na Aiguille du Midi, gdzie ku naszemu zdziwieniu jeste�my jedynymi pasa�erami, dowiadujemy si�, �e to ostatni kurs na dzi� poniewa� nadci�ga burza. Faktycznie szczytowa iglica Midi szybko spowi�a si� g�stymi chmurami i po godzinie byli�my �wiatkami imponuj�cej mocy alpejskiego �ywio�u. Na szcz�cie wszystko to ogl�dali�my za szyb g�rnej stacji kolejki, w kt�rej sp�dzili�my noc. Naturalnie nikt z obs�ugi nie mia� nic przeciwko aby�my zostali, przy okazji poratowali�my ciep�ym �are�kiem m�odych anglik�w, kt�rzy przemoczeni do��czyli do nas tuz po rozpocz�ciu burzy (robili mikstow� grani�wk� Midi). Ch�opaki p� nocy sp�dzili w �azience pod suszarka do rak :)

Rano pi�knie si� wypogodzi�o, fantastyczne widoki ze szczytu napawa�y nas optymizmem daj�c dodatkowego spr�a do dzia�ania!

Poranek na Aiguille du Midi

Po zej�ciu na lodowiec, rozbiciu i okopaniu �niegiem namiotu, obrali�my za cel Drog� Rebuffata (6a) na imponuj�cej, aczkolwiek niewysokiej (120m) po�udniowej �cianie Eperon des Cosmigues (Aiguille du Midi). Dwa pierwsze wyci�gi biegn� diagonalnie w prawo troch� kruchym terenem, za to pozosta�a cze�� drogi oferuje bardzo przyjemny, wr�cz malowniczy teren do pokonania z doskona�a jako�cia ska�y. Asekuracja komfortowa, na stanach z regu�y s� haki lub jakie� p�tle, w kluczowym miejscu r�wnie� sta�e haki i spokojnie mo�na co� do�o�y�. Zjazdy wprost z piku, stanowiska zjazdowe ze spit�w. My dysponowali�my lina 2x60m, ale i z 50-tk� nie b�dzie problem�w.

Maciek I Tedy na podejsciu pod Eperon des Cosmigues

Maciek I Tedy na podejsciu pod Eperon des Cosmigues

Grand Capucin

Pobudka o 4 nad ranem, topimy �nieg, �niadanie, nape�niamy butelki z witaminizowanym �niegiem, pakujemy plecak, raki, wi��emy si� i w drog�. Swieci ksi�yc i jest do�� jasno, ale niestety ostro wieje zimny wiatr. Po drodze lustrujemy wschodnia �cian� Mont Blanc du Tacul. Lodowiec jest dobrze zmro�ony wiec tu� za Pointe Adolphe Rey skr�camy w prawo wybieraj�c kr�tsz� ale bardziej ryzykowna drog� lawiruj�c� w�r�d lodowych szczelin. Grand Capucin jest najbardziej imponuj�cym szczytem w okolicy, jego wschodnia i po�udniowo- wschodnia �ciana rzuca na kolana! Mo�na by tak kl�cze� i celebrowa� widok w zapomnieniu, ale od �witu toczymy walk� z czasem , wi�c szybko podchodzimy pod �nie�no lodowy kuluar i napieramy do g�ry. Cholera, ca�y czas wieje mro�ny wiatr. Na naszej drodze s� ju� dwa zespo�y, jeden z nich wycofuje si�. Francuzi m�wi�, �e r�ce tak marzn�, i� nie da si� wspina�. Stoimy p� godz. pod droga zastanawiaj�c si� co robi�. Drugi zesp� te� si� wycofuje. Ok, mamy jeszcze jeden dzie�, mo�e jutro b�d� warunki. Schodzimy na d� ci�gle ogl�daj�c si� w stron� Kapucyna.

Grand Capucin 3838m npm.

Oko�o 8-mej zn�w meldujemy si� pod Wielkim Mnichem, dzi� wiatr jest znacznie s�abszy a niebo r�wnie pogodne jak wczoraj. Zostawiamy pod �cian� zimowy sprz�t i wchodzimy w Drog� Szwajcar�w. Przed nami s� ju� 3 zespo�y, za nami napiera jeszcze jeden. Okazuje si�, �e ka�da ekipa z innego kraju. My jako jedyni jeste�my w zespole trzyosobowym i dzia�amy troch� wolniej od pozosta�ych. Na drugim stanowisku mijaj� nas w�osi, niemcy natomiast wycofuj� si�. Poza pierwszym - troch� szrotowatym wyci�giem - mamy doskona�ej jako�ci granit i sporo powietrza pod sob�. R�norodno�� formacji ( rysy, zaci�cia, okapiki, kominy) nie pozwala nam si� nudzi�. Pierwszy sz�stkowy wyci�g okazuje si� bardzo przyst�pny, najbardziej wymagaj�ca okaza�a si� wbrew pozorom pi�tkowa rysa, zdaje si�, �e na 7 lub 8 wyci�gu.

Maciek na 7 wyciagu Drogi Szwajcar�w

Generalnie, wszystkie rysy na naszych dotychczasowych drogach mia�y rzetelne wyceny , ale te� i dobr� asekuracje. Czesi pr�buj� pokona� klasycznie hakowe miejsce na 9-tym wyci�gu, widzimy, �e po raz drugi prowadz�cy wylatuje znad okapniku. W�osi w tym miejscu ��cz� si� z droga "O sole mio" i kontynuuj� ni� wspin na szczyt. Gdy my dochodzimy do boltowej drabiny, tamci ju� zje�d�aj� na d�. Podobnie jak w�osi ��czymy si� z drog� "O sole mio" mijaj�c z lewej strony hakowy odcinek drogi. Przyznaje, �e mia�em ochot� spr�bowa� przej�� to miejsce klasycznie, ale by�o ju� do�� p�no i ch�opaki przekonali mnie na wariant, kt�ry zrobili w�osi. Pewnie mieli racje bo dzi�ki temu zrobili�my bardzo �adn� kombinacje w dobrym stylu (OS). Trzy ostatnie wyci�gi musieli�my pokona� bardzo szybko, s�once przesta�o operowa� nasz� �cian� i robi�o si� zimno. Na szczycie byli�my oko�o godziny 19-tej, tu� przed zachodem s�o�ca. Gratulacje, kilka fotek i rozpoczynamy zjazdy. Stan instaluje siedz�c okrakiem na samym piku niczym na p�etwie rekina:)

P^(3)etwa rekina;) Stanowisko zjazdowe z piku

P^(3)etwa rekina;) Stanowisko zjazdowe z piku

Jest kilka mo�liwo�ci zjazd�w z Kapucyna, my wybieramy chyba najbardziej dogodny, a przede wszystkim cz�ciowo nam znany przebieg, czyli droga "O sole mio", a w dolnej cz�ci "Voie des Suisses". Pancerne stanowiska z solidnych kotew do�� atwo mo�na zlokalizowa�, tylko w dolnej cz�ci s� sta�e haki i trzeba do�o�y� jak�� swoj� p�tle.

Szybko zapada zmrok, temperatura spada poni�ej zera i zrywa si� zimny wiatr. Tedy niefortunnie zostawi� pod �ciana czo��wk� wi�c musimy dzia�a� tylko z dwiema. Przed ka�dym �ci�gni�ciem liny zjazdowej modlimy si� aby nie utkwi�a gdzie� po drodze. Niestety, podczas zrzutki wywiewa nam lin� daleko w bok i klinuje si� miedzy g�azami. Blisko godzin� pr�bujemy j� odzyska� stosuj�c r�ne manewry; Maciek podchodzi� w bok i pr�bowa� wyszarpa�, ale w�ze� tkwi bardzo mocno zaklinowany, ja chcia�em dotrze� tam diagonalnym zjazdem, niestety w po�owie napotka�em g�adk� p�yt�... Nie by�o czasu na dalsze pr�by, po maksymalnym wybraniu liny, tn� oko�o 10m mojego nowiutkiego mamuta. Zosta�o nam jeszcze po�ow� �ciany do pokonania, wiatr za ka�dym razem wywiewa lin� na boki, kt�ra zn�w si� klinuje, tym razem niegro�nie. Postanawiamy nie wi�za� w�z��w na ko�cu sznurka aby zapobiec podobnym zdarzeniom. Teraz pierwszy ma schizowe zjazdy, ale dzi�ki temu ju� bez przyg�d opuszczamy si� do podstawy �ciany. D�uuugo wracali�my do naszego namiotu, pomimo, �e zn�w wybieramy kr�tsza droga cz�apiemy a� do �witu.

Epilog

Dwa tygodnie p�niej, Alex Huber pokonuje "nasz�" drog� bez asekuracji w t� i z powrotem w nieca�e 3h!!! Na swoje pocieszenie dodam tylko cytat Alexa z felietonu opisuj�cego ten wyczyn : "Niepowtarzalny w skali Alp wspania�y kszta�t tej granitowej turni powoduje, �e wspi�� si� na ni� w stylu free solo jest dla mnie szczeg�lnym wyzwaniem. Stan�� bez liny, zupe�nie samemu na szczycie, kt�ry jest dost�pny wy��cznie dla wytrawnych alpinist�w i kt�ry mo�na prawdopodobnie okre�li� jako najtrudniejszy szczyt Alp." W wywiadzie dalej Huber m�wi o Kapucynie: "M�g�bym na przyk�ad przej�� Drog� Szwajcarsk� na Cima Ovest, ale dla mnie wi�ksz� przygod� by�o zrobienie wymagaj�cej sol�wki w innym �rodowisku i znalaz�em je w�a�nie w masywie Mont Blanc - na bez w�tpienia najlepszej wysoko po�o�onej �cianie skalnej w Europie."

Nikt z nas nie uwa�a si� za wytrawnego alpinist�, ale mi�o czyta si� takie stwierdzenie wypowiadane przez jednego z najlepszych wspinaczy na �wiecie. Zgadzam si� natomiast, �e wspinaczka na tak pi�kny szczyt jest wspania�� i niepowtarzaln� przygod� - nawet z lin�:)

Pawe� 'payek' Kowalski

Fotorelacja z wyprawy: TUTAJ pod opisami jest opcja Zoom.

Praktyczne uwagi:

Warto kupi� bilet od razu na Midi, nie ma problemu aby zrobi� kilkudniowa pauze na po�redniej stacji ( Planie) i potem na tym samym bilecie przemie�ci� si� wy�ej. Dro�ej wychodzi rozbijanie trasy na dwa niezale�ne etapy. Cena biletu w 2008r to 38 euro.

My biwakowali�my na Planie i nie sk�adali�my namiotu na noc. Oficjalnie to nielegalny proceder, pono� czasami widuje si� tam filanc�w, my na szcz�cie mieli�my spok�j . Wod� pili�my z jeziorka, zazwyczaj po przegotowaniu. W po�redniej stacji kolejki jest ubikacja i mini bar (20 min od jeziorka). Poni�ej znajduje si� te� schronisko, ale nie znam cennika.

Podobnie przedstawia si� sytuacja z biwakowaniem na Valle Blanche, niby nie wolno a namiot�w pe�no prze ca�y dzie�. Wod� topimy ze �niegu, niekt�rzy korzystaj� z wody w schronisku Cosmiques, noclegi pono� tam bardzo drogie.

Zostawili�my depozyt ze zb�dnymi rzeczami w lodowej jamie przy wyj�ciu z kolejki na Aiguille du Midi. Nic nie zgin�o, a zawsze to par� kilo mniej do d�wigania.

Niekt�rzy biwakuj� na plateau pod Kapucynem, oszcz�dza to czas na podej�cie, ale trzeba dotrze� tam z ci�kimi worami.

Co do sprz�tu to najbardziej odpowiada� nam: kompletu ko�ci , zestaw friend�w dublowali�my o 4 najmniejsze rozmiary, p�tle , ekspresy + raki i czekan.

Korzystali�my z przewodnika Pioli i opracowa� Jakuba Radziejowskiego:
http://topo.uka.pl/content/topo/chamonix/chamonix.php
http://www.goryonline.com/gory,824,0,0,0,F,news.html
Serdecznie polecam ten rejon, rewelacyjna jako�� ska�y i wspania�y alpejski klimat!

1.Alex Huber: Historia niecodziennego spotkania. G�ry -g�rski magazyn sportowy - 3 (178) marzec 2009
2.Tam�e, str. 30