Pierwszy wyciÄ…g, czy to w uwagi na jego dziwaczny (ni trudny ni Å‚atwy) charakter czy też z uwagi na fakt, że byÅ‚ to nasz pierwszy lód w Tatrach, byÅ‚ dla nas doÅ›wiadczeniem dość przerażajÄ…cym 😀 Drugi, choć kluczowy, przeszliÅ›my już na wiÄ™kszym luzie, choć motywacja przy przebijaniu sie przez kruks siÄ™gaÅ‚a zenitu. Po czasie jednak mogliÅ›my stwierdzić, że byÅ‚ to jeden z przyjemniejszych odcinków drogi :) Ostatni wyciÄ…g to 60 metrów wspinania w lodzie o zmiennym nachyleniu i marnej jakoÅ›ci. Ten etap pokonywaliÅ›my już w Å›wietle gwiazd i czołówek. DrogÄ™ pokonaliÅ›my używajac siedmiu Å›rub, choć jakby bylo ich wiÄ™cej wcale byÅ›my nie narzekali. Na koniec rispekt dla Anki za przeÅ‚amywanie sÅ‚aboÅ›ci i dziÄ™ki za tradycyjnÄ… i niezÅ‚omnÄ… wiarÄ™ w sukces zespoÅ‚u :)
